Kuhanje s djecom je najmoćnija terapija za njihov mozak i srce

Kada roditelj i dijete stoje jedno uz drugo, nad tijestom, povrćem ili nečim sasvim jednostavnim poput kuhanja jaja, onda dijele ritam, miris, pogled i dodir, a upravo ti zajednički trenuci imaju potencijal oblikovati emocionalni razvoj djeteta snažnije od bilo koje aplikacije, školskog plana ili pedagoške metode.

Neurobiologija prisutnosti

Šta se dešava u dječijem mozgu dok mijesi tijesto?

Stručnjaci Univerziteta Alberta proveli su 2017. godine opsežno istraživanje nad 3.748 djece i adolescenata, dokazavši da djeca koja redovno kuhaju s roditeljima pokazuju stabilnije prehrambene navike, viši stepen samopouzdanja i otpornost na impulsivno ponašanje. Međutim, iza tih statistika kriju se fascinantni procesi: u trenutku kada dijete reže povrće, miješa, začinjava, aktivira se njegov prefrontalni korteks, centar izvršnih funkcija.

Istovremeno, senzorni korteks koji je  zadužen za miris, okus i dodir, budi asocijativne mreže koje ostaju urezane u pamćenje cijeli život.

"Kuhanje s djecom nije edukativna aktivnost. To je terapijski čin koji istovremeno podučava, povezuje i liječi", ističe dr. Nicole K. Arbour, razvojna psihologinja sa Univerzoteta  u Bostonu. U tom istom kontekstu, Američko udruženje psihologa (APA) u svom izvještaju iz 2021. navodi kako zajedničke porodične aktivnosti, poput pripreme hrane, direktno doprinose formiranju sigurne privrženosti, koja je temelj emocionalne otpornosti i kasnijih socijalnih odnosa.

"Dijete koje zna da se njegov rez luka računa, zna i da se ono samo računa", navodi Gelman.

Studije su također pokazale da se u ovim trenucima smanjuje nivo kortizola kod djece, što je posebno važno u urbanim i stresno opterećenim sredinama.

I baš tu, na dasci za rezanje i u loncu koji krčka, dešava se mirnija, ali duboka revolucija u odgoju.