Branko Ćopić - Životna priča ostavila neizbrisiv trag, a okončala tragično

Kod Ćopićeve biste u dvorištu spomen-škole biće položeni vijenci, dok će književni čas biti održan kod spomen-kuće književnika.

Tragičnom kraju obožavanog narodnog pisca, rođenom u Hašanima kod Bosanske Krupe, prethodila je izvanredno bogata literarna karijera, ali i jaki politički pritisci zbog njegovih satiričnih tekstova kojima je želio da ukaže na probleme društva.

Nižu gimnaziju je završio u Bihaću, pohađao je učiteljsku školu u Sarajevu, Banjaluci i Karlovcu, a diplomirao je pedagogiju na Filozofskom fakultetu u Beogradu.

Počeo je da piše vrlo rano, a prva djela je objavio već u svojoj četrnaestoj godini.

Tokom Drugog svjetskog rata bio je ratni dopisnik i jedan od učesnika u Narodnooslobodilačkoj borbi.

Literarni svijet kroz oči jednog od najvoljenijih pisaca

Ćopić je rođen 1. januara 1915. godine u Hašanima. Prvu književnu nagradu dobio je 1938. godine od Akademije sedam umjetnosti za kratku priču, 1939. godine Rakićevu nagradu, a zatim i nagradu Srpske kraljevske akademije 1940. godine.

Njegova antologijska zbirka pripovjedaka “Bašta sljezove boje” osvojila je Njegoševu nagradu 1972. godine, a NIN-ovu nagradu za najbolji roman dobio je 1958. godine za djelo “Ne tuguj bronzana stražo”.

Od 1968. godine Ćopić je bio član Srpske akademije nauka i umetnosti.

Drugi svjetski rat podstakao je Ćopića da napiše romane “Prolom”, “Gluvi barut”, “Ne tuguj bronzana stražo” i “Osma ofanziva”, zatim pripovijetke “Rosa na bajonetima”, “Surova škola”, “Ljubav i smrt”, “Doživljaji Nikoletine Bursaća”, “Gorki med”, “Sveti magarac”, “Ljudi s repom” i zbirke pjesama “Ognjeno rađanje domovine” i “Ratnikovo proljeće”.

Napisao je i romane za djecu “Orlovi rano lete”, “Slavno vojevanje” i “Bitka u zlatnoj dolini” /poznati su kao “Pionirska trilogija”/ i “Magareće godine”, zbirke priča “Priče partizanke”, “Vratolomne priče”, “Priče ispod zmajevih krila” i “Doživljaji mačka Toše”.

Autor je zbirki pjesama “Čarobna šuma”, “Armija odbrana tvoja”, “Partizanske tužne bajke”, “Večernje priče”, “Djeda Trišin mlin” i “Nestašni dječaci”.

Posljednji sati života i oproštajno pismo

Tragično je okončao svoj život 26. marta 1984. godine u Beogradu. Poslednji sati njegovog života prikazani su u dokumentarnom filmu "Moja mala iz Bosanske Krupe", temeljenom na svedočenju Momčila Srećkovića, koji je kao dečak bio pod Ćopićevim okriljem.

Tog dana, Ćopić je pozvao Srećkovića i rekao mu da je u depresiji i da planira završiti svoj "dućan". Proveo je dan pričajući o svojim knjigama i žalostima, a na kraju su stigli do Savskog mosta, gde je Branko, nakon što je Srećković otišao da potraži naočare, skočio u smrt. Srećković je pokušao da ga spreči, ali je bilo prekasno.

Nakon tragedije, u limenoj kutiji, Bogdanka je pronašla oproštajno pismo u kojem je Ćopić naveo da je "sam kriv za svoju smrt" i da je, uprkos pomoci drugih, osećao duboku izdaju. Njegova smrt je prošla tiho, a mnogi su tvrdili da je doživio veliku nepravdu u životu.