Mačke možda ne trče za štapovima niti skaču u rijeku, ali njihova prisutnost u domu može imati dubok uticaj na emocionalni i socijalni razvoj djeteta.
Prema studiji Univerziteta Missouri iz 2020. godine, provedenoj na djeci s poremećajem iz autističnog spektra, već nakon jedne godine suživota s mačkom zabilježeno je poboljšanje u području socijalne povezanosti, izražavanja osjećaja i smanjenje anksioznosti.
Iako je fokus bio na djeci s dijagnosticiranim razvojnim teškoćama, autori naglašavaju da su efekti emocionalnog učenja primjenjivi i na opću populaciju djece.
Više bliskosti, manje impulsivnosti
Profesorica Gretchen Carlisle, voditeljica istraživanja, navodi da mačke, za razliku od pasa, nude mirniju i predvidljiviju interakciju, što djeci omogućuje da kroz svakodnevnu rutinu njege i bliskosti razviju dublju emocionalnu stabilnost.
Upravo ta stalna, tiha prisutnost mačke omogućuje djetetu da uči posmatrati i prepoznavati neverbalne signale, što su temelji za razvoj empatije.
I u širem kontekstu, naučnici iz Kineske akademije nauka u Pekingu zaključuju da prisutnost kućnog ljubimca, uključujući mačke, potiče kod djece razvoj osjećaja odgovornosti i samopouzdanja.
U jednoj longitudinalnoj studiji iz 2019. godine, istraživači su pratili djecu od četvrte do šeste godine života i otkrili da ona koja su svakodnevno provodila vrijeme sa svojim mačkama češće iskazuju prosocijalna ponašanja i rjeđe reaguju impulsivno u vršnjačkim sukobima.
Često se naglašava važnost fizičke aktivnosti u razvoju djece, ali upravo tišina, posmatranje i emocionalna prisutnost mačke, mogu biti jednako snažan alat za unutrašnji razvoj djeteta.
Samo jedna godina uz mačku je godina oblikovanja vještina koje će dijete nositi kroz cijeli život.
Treba li voditi psa sa sobom na godišnji odmor?
